செருக்கு

விரும்பத்தகாத செருக்கு
யான் எனது எனது என்னும் செருக்கு அறுக்கப்பட வேண்டும் - குறள் - 346
தீவினை என்னும் செருக்குக் கொள்ள விழுமியார் அஞ்சுவர் - குறள் - 201

செருக்கும், சினமும், சிறுமையும் இல்லார் பெருக்கம் பெருமிதம் நீர்த்து - குறள் - 431

வெண்மை எனப்படுவது ஒண்மை உடையம் யாம் என்னும் செருக்கு - குறள் - 844

விரும்பத் தகுந்த செருக்கு

உலகத்து வள்ளியம் என்னும் செருக்கு - குறள் 598
வேளாண்மை என்னும் என்னும் செருக்கு - குறள் - 613
பொருள், செருநர் செருக்கு அறுக்கும் எஃகு - குறள் - 759
வாழுநம் என்னும் செருக்கு - குறள் - 1193
பகைவர்கண் பட்ட செருக்கு - குறள் - 878
படைச்செருக்கு - குறள் - அதிகாரம் - 78

ஞால்

ஞால், ஞான்றது, ஞாற்சி என்னும் சொல் வடிவங்கள் தொல்காப்பிய உரையில் வருகின்றன.
ஞால் = தொங்கு
ஞான்றது = தொங்கிற்று
ஞாற்சி = காதில் தொங்கும் தொங்கட்டான்.
மண்ஞாட்சி = மண் குணுக்கு
பொன்ஞாட்சி = பொன்வளையம்

ஞாலம் என்னும் சொல்லை ஆராயும்போது தமிழர் உலகம் தொங்குகிறது என்று உணர்ந்திருந்தனர் என்பது புலனாகும்.

உலவுவது உலகம் என்பதும் தமிழரின் அக்கால அறிவியல் நோக்காகந் தென்படுகிறது.

சுமை

எருமை மாடு சும்பபதுபோல்
எல்லா ரையும்நாம் சுமக்கின்றோம்
அருமை உதவி அதற்காக
அடிமைப் பட்டுக் கிடப்பதுவோ

பொதுவன் அடிகள்